Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ผึ้ง,ผึ้ง ๑
ผึ้ง,ผึ้ง ๑
ผึ้ง ๑
น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Apidae มีปีกบางใส ๒ คู่ ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากใช้ทั้งกัดอาหารและดูดกินของเหลวได้ ท้องปล้องแรกที่ติดกับอกเล็กมาก ปล้องที่ ๒ มีขนาดไล่เลี่ยกัน ปล้องที่เหลือมีขนาดไล่เลี่ยกับอก ยกเว้นปล้องสุดท้ายที่มีขนาดเล็กกว่า มีขนปกคลุมตามลําตัว รวมตัวอยู่เป็นฝูง แบ่งชั้นวรรณะ เก็บเกสรและนํ้าหวานดอกไม้มาทํานํ้าผึ้ง เช่น ผึ้งหลวง (Apis dorsata) ผึ้งโพรง (A. cerana) ผึ้งมิ้ม (A. florea) ผึ้งเลี้ยง (A. mellifera) ผึ้งหอยโข่ง (Trigona spp.) และหลายชนิดในวงศ์ Megachilidae ซึ่งเป็นผึ้งที่อาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่รวมตัวเป็นฝูง ไม่แบ่งชั้นวรรณะ ได้แก่ ผึ้งกรวย เช่น ชนิด Megachile griseopicta และผึ้งหลอด เช่น ชนิด Chalicodoma atrata, เผิ้ง ก็เรียก.;

More
ผึ้ง,ผึ้ง ๒ | ผึ่งผาย | ผึ้งรวง | ผืน | ผื่น | ผุ | ผุด | ผุดผ่อง | ผุดผาด | ผุดผาย,ผุดผ้าย | ผุดลุกผุดนั่ง | ผุยผง | ผุสราคา | ผู้ | ผูก | ผูกกระได | ผูกขวัญ | ผูกขาด | ผูกดวง | ผูกดอก | ผูกปิ่นโต | ผูกพัทธสีมา | ผูกพัน | ผูกภาษี | ผูกมัด | ผู้กว้างขวาง | ผูกหู | ผู้ก่อการร้าย | ผู้ขนส่ง | ผู้ขับขี่ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์