| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : ความหมายของคำว่า ภิกษา คือ ... | ||||||
|
||||||
| Back to Dictionary |
|
|||||
| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : คำอื่น ๆ | |||||
| รากสาด ภิกษุณี รากขวัญ รากดิน มีครรภ์ ภาคี มิคชาติ ยางใน ยางลบ มิจฉาสมาธิ ราชรถ ราชันย์ ราชลัญจกร ยาซับ มีดโกน มีดกรีดกล้วย มาตร๒,มาตร๒ มาตุละ ราน้ำ ราบเป็นหน้ากลอง รำพึง ภูมิธร,ภูมินทร์,ภูมินาถ,ภูมิบดี รู้เต็มอก รู้ถึงหู ภูตบดี โลเกศ แล้วแต่ โล้ชิงช้า เลอะ เลี้ยงไม่รู้จักโต |
|||||