| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : ความหมายของคำว่า แก้ว๔ คือ ... | ||||||
|
||||||
| Back to Dictionary |
|
|||||
| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : คำอื่น ๆ | |||||
| แก้วกาหลง มกสะ โกศ๑ แก่๓ เก้าอี้ เก้กัง,เก้ๆกังๆ เก้งก้าง แก่น แก๒ เกียจคร้าน เกี่ยวข้าว เกาต์ แกละ เกลี้ยง๑ เกลือด่างคลี แกงป่า ยกตนข่มท่าน เขม่า เข็ด๒ เข้าเครื่อง เข้าข้าง เข๒ โครม แครครั่ง เครื่องยนต์ เครือเขาน้ำ เคียร โคลน โฆษะ เงี้ยว๒ |
|||||