Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เดียรถีย์
เดียรถีย์
เดียรถีย์
[-ระถี] น. นักบวชภายนอกพระพุทธศาสนาในอินเดียสมัยพุทธกาล. (ส. ตีรฺถิย; ป. ติตฺถิย).;

More
เดียรัจฉาน | เดียว | เดี่ยว | เดี๋ยว | เดี๋ยวก่อน | เดียวกัน | เดียวดาย | เดี๋ยวเดียว | เดี๋ยวนี้ | เดียะ | เดื่อ | เดือก | เดื่อง | เดือด | เดือดดาล | เดือดร้อน | เดือน | เดือนขาด | เดือนค้างฟ้า | เดือนคี่ | เดือนคู่ | เดือนจันทรคติ | เดือนเต็ม | เดือนมืด | เดือนเย็น | เดือนร้อน | เดือนสุริยคติ | เดือนหงาย | เดือย,เดือย ๑ | เดือย,เดือย ๒ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์