Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ปากเสียง
ปากเสียง
ปากเสียง
ก. โต้เถียง, ทะเลาะ, ในคำว่า เป็นปากเสียง มีปากเสียง.<2t>น. ผู้พูดหรือโต้เถียงแทน เช่น ผู้แทนราษฎรเป็นปากเสียงของประชาชน.;

More
ปากหนัก | ปากหมา | ปากหมู | ปากหวาน | ปากหวานก้นเปรี้ยว | ปากหอยปากปู | ปากห่าง | ปากเหยี่ยวปากกา | ปากอ่าว | ป่าแคระ | ปาง,ปาง ๑ | ปาง,ปาง ๒ | ป่าง | ป้าง | ป้างป่า | ปาจนะ | ปาจรีย์,ปาจารย์ | ปาจิตตีย์ | ปาจีน | ป่าชัฏ | ป่าช้า | ป่าชายเลน,ป่าเลน | ปาฏลิ | ปาฏิบท | ปาฏิบุคลิก | ปาฏิโภค | ปาฏิหาริย์ | ปาฐ,ปาฐ-,ปาฐะ | ปาฐก | ปาฐกถา |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์