Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ปิ่น
ปิ่น
ปิ่น
น. เครื่องประดับสําหรับปักผมที่มุ่นเป็นจุก; จอม, ยอด, เช่น ปิ่นพิภพ.;

More
ปิ่นแก้ว | ปิ่นซ่น | ปิ่นตอ | ปิ่นโต | ปิปผลี | ปิ่ม,ปิ้ม | ปิย,ปิย- | ปิยังคุ | ปิโยรส | ปิลันธน์ | ปิ๋ว,ปิ๋ว ๑ | ปิ๋ว,ปิ๋ว ๒ | ปิศาจ | ปิศาจบดี | ปิสัง | ปิไส | ปิหกะ | ปิหลั่น | ปี | ปี่ | ปี้,ปี้ ๑ | ปี้,ปี้ ๒ | ปี๋,ปี๋ ๑ | ปี๋,ปี๋ ๒ | ปีก | ปีกกล้าขาแข็ง | ปีกกา | ปีกไก่ | ปีกค้างคาว | ปีกตะไล |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์