Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ปุ้ย
ปุ้ย
ปุ้ย
น. ลักษณะแก้มที่ตุ่ยออกมาเช่นในเวลากินอาหาร; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ของลับหญิง.;

More
ปุ๋ย,ปุ๋ย ๑ | ปุ๋ย,ปุ๋ย ๒ | ปุ๋ยคอก | ปุ๋ยเคมี | ปุยฝ้าย | ปุ๋ยวิทยาศาสตร์ | ปุ๋ยหมัก | ปุ๋ยอินทรีย์ | ปุรณะ | ปุรพ,ปุรพ- | ปุรพผลคุนี,ปุพพผลคุนี,บุรพผลคุนี | ปุรพษาฒ,บุรพอาษาฒ,บุพพาสาฬหะ | ปุระ | ปุราณ | ปุราณะ | ปุริมพรรษา | ปุเรจาริก | ปุโรหิต | ปุลลิงค์,ปุลลึงค์ | ปุลินท์ | ปุลู | ปุโลปุเล | ปุษยะ,ปุสสะ,บุษย์,บุษยะ | ปุฬวะ | ปู,ปู ๑ | ปู,ปู ๒ | ปู่ | ปู่ครู | ปูจ๋า | ปู่เจ้า |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์