Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
รองพื้นรองพื้น ๑
รองพื้นรองพื้น ๑
รองพื้น ๑
ก. อาการที่ทาสีชั้นต้นให้พื้นเรียบเสมอกันเพื่อรองรับสีที่จะระบายหรือทาทับลงไป, เรียกสีที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าวว่า สีรองพื้น; อาการที่เอาครีมหรือแป้งเป็นต้นทาหน้าเพื่อให้ผิวหน้าเรียบก่อนแต่งหน้า, เรียกครีมหรือแป้งเป็นต้นที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าวว่า ครีมรองพื้น แป้งรองพื้น.;

More
รองพื้น,รองพื้น ๒ | ร้องเพลง | ร่องมด | ร้องโยนยาว | ร่องรอย | ร้องระเบ็งเซ็งแซ่ | รองรัง | ร้องเรียก | ร้องเรียกร้องหา | ร้องเรียน | ร้องเรือ | ร้องแรก,ร้องแรกแหกกระเชอ | ร่องแร่ง | ร้องส่ง | ร้องสด | ร่องส่วย | ร้องสอด | ร้องห่ม | ร้องห่มร้องไห้ | ร้องไห้ | รอด,รอด ๑ | รอด,รอด ๒ | รอด,รอด ๓ | รอดชีวิต | รอดตัว | รอดตาย | รอดปากเหยี่ยวปากกา | รอดหูรอดตา | รอน | ร่อน |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์