Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
รีบร้อน
รีบร้อน
รีบร้อน
ก. อาการที่รีบทำอย่างลุกลน เช่น เขารีบร้อนไปทำงานจนลืมกระเป๋าสตางค์.<2t>ว. รีบลุกลน เช่น พอได้รับโทรเลข เขาก็ไปอย่างรีบร้อน.;

More
รีบรุด | รีบเร่ง | รี้พล | รีม | รีรอ | รี้ริก | รึกต์ | รึง | รึ้ง | รื่น | รื้น | รื่นรมย์ | รื่นเริง | รื้อ | รื้อไข้ | รื้อแต่หลังคาเขา หลังคาเราไม่รื้อ | รื้อถอน | รื้อฟื้น | รื้อร่าย | รุ | รุก,รุก ๑ | รุก,รุก ๒ | รุกข,รุกข-,รุกข์ | รุกขกะ | รุกขชาติ | รุกขเทวดา | รุกขมูล | รุกขมูลิกธุดงค์ | รุกขา | รุกฆาต |
แชร์