Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ฤดู
ฤดู
ฤดู
[รึ-] น. ส่วนของปีซึ่งแบ่งโดยถือเอาภูมิอากาศเป็นหลัก มักแบ่งออกเป็น ๓ ช่วง คือ ฤดูฝน ฤดูหนาว และฤดูร้อน หรือเป็น ๔ ช่วง คือ ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว ที่แบ่งเป็น ๒ ช่วง คือ ฤดูแล้งกับฤดูฝน ก็มี, เวลาที่กําหนดสําหรับงานต่าง ๆ เช่น ฤดูเก็บเกี่ยว ฤดูทอดกฐิน ฤดูถือบวช, เวลาที่เหมาะ เช่น ฤดูสัตว์ผสมพันธุ์; คราว, สมัย, เช่น ฤดูนํ้าหลาก. (ส. ฤตุ; ป. อุตุ).;

More
ฤดูกาล | ฤต | ฤตุ | ฤตุสนาน | ฤทธา | ฤทธิ์ | ฤทัย | ฤษภ | ฤษยา | ฤษี | ฤๅ,ฤๅ ๑ | ฤๅ,ฤๅ ๒ | ฤๅชุ | ฤๅชุตา | ฤๅดี | ฤๅทัย | ฤๅเยา | ฤๅษี | ฤๅษีแปลงสาร | ฤๅษีผสม | ฤๅษีเลี้ยงลิง | ฤๅสาย | | ลก | ล่ก ๆ | ลการ | ลกุจ | ลคุฑ,ลคุฬ | ลฆุ | ลฆุจิต |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์