Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ขุย
ขุย
ขุย
น. ผงที่เกิดจากเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ติดอยู่ที่เนื้อนั้นเอง หรือหลุดออกมากองอยู่เป็นกลุ่ม ๆ เช่น ผิวหนังเป็นขุย ขุยกระดาษ ขุยมด.;

More
ขุยไผ่ | ขุยอินทรีย์ | ขู | ขู่ | ขู่กรรโชก | ขู่ขวัญ | ขู่เข็ญ | ขูด | ขูดรีด | ขูดเลือด,ขูดเลือดขูดเนื้อ | เข,เข ๑ | เข,เข ๒ | เข้ | เขก | เข็ง | เข่ง | เขจร | เข็ญ | เข็ญใจ | เข็ด,เข็ด ๑ | เข็ด,เข็ด ๒ | เข็ดขยาด | เข็ดข้อ,เข็ดข้อเข็ดลำ | เข็ดเขี้ยว | เข็ดฟัน | เขดา | เขต | เขตแดน | เขตเลือกตั้ง | เขตอำนาจศาล |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์