โกลน
[โกฺลน] น. ห่วงที่ห้อยลงมาจากอานม้า ๒ ข้างสําหรับสอด เท้ายันในเวลาขึ้นหรือขี่; ไม้ท่อนกลม ๆ ที่วางเป็นระยะ ๆ เพื่อลากของที่หนัก มาบนนั้น. ก. เกลาไว้, ทําเป็นรูปเลา ๆ ไว้, เช่น โกลนไม้ โกลนเรือ; เรียกเรือที่ทําจากซุงเพียงเปิดปีก เจียนหัวเจียนท้ายเป็นเลา ๆ พอให้มีลักษณะคล้ายเรือ แต่ ยังไม่ได้ขุด ว่า เรือโกลน. (รูปภาพ โกลน)
