INTRO: /Am G/Am G/(2 ครั้ง)

            /F/E7/Am G/Am G/F/E7/

 

       Am               C

อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า 

        Dm              G

มีชายชราเป็นคนขี้เมา 

                F

งานการไม่ทําแกกินแต่เหล้า

             E7           Am G 

กินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วัน 

     Am                                            C

           เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน 

                          Dm                      G

           ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน

                            F 

           ร่างกายซูบโซผิวตัวดํากร้าน

                        E7                           Am

           ตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรัง

                  F

เมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทํานา 

                 G                         Am

มุ่งเอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกิน 

             F                        

หนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทํานา

                    G                     Am G Am G 

ไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอย 

 Am                                        C

      มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังคํ่า 

                               Dm                      G

      เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่า 

                      F    

      แกเป็นคนจน   ที่เสียเปรียบเป็นประจํา 

                                 E7                     Am G

      กลํ้ากลืนความชอกชํ้า...ถ้าไม่ทําก็อดกิน 

     Am                                  C

           ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่ม 

                         Dm                G 

           ในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่น 

                              F

           หลับลงคราวใดฝันร้ายทุกคืน 

                               E7                      Am

           สร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอ 

             F

ยามเจ็บไข้   ร่างกายสั่นสะท้าน 

                         G                         Am 

เพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัว 

          F

คนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย

                         G                                 Am

แต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคน 



SOLO: /Am/F/E7/(4 ครั้ง)

 

                            Am                      C

            หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก 

                           Dm                      G

            ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก 

                         F

            สูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอก 

                                  E7                  Am G

            หาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัย 

Am                                         C

     กินเหล้าเข้าไป  ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า 

                  Dm                 G

     หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า 

                       F

     มันกลุ้มก็ยิ่งกินยิ่งกินก็ยิ่งเมา

                         E7                      Am

     ร่างกายก็ปวดร้าว   โรคร้ายก็คุกคาม 

                        F

         *  เช้าวันหนึ่ง   มีคนพบศพ

                            G                          Am 

             ขี้เมานอนตาย   อยู่ที่ใต้สะพานลอย 



                         (ชํ้า * 7 ครั้ง)