บอกนิด เถอะน่า คน ดี บอกพี่ สักคำ
งามขำ ที่บ้าน ของ เจ้า กินข้าวกับอะไร
ถึงได้น่ารัก สวย นัก สวยดั่งนางฟ้า
อยาก จะฝากรัก หนัก หนา รักเจ้าได้ไหม
ปากคอคางคิ้ว จิ้ม ลิ้ม พริ้มดั่งนางฟ้า
ยามเธอ ชม้าย ชาย ตา นึกประหม่า ในใจ
มีแฟนหรือยัง คน ดี บอกพี่ สักคำ
ใครเป็นคู่ควง ประ จำ โชคดีเหนือใคร
มีแฟนหรือยัง คน ดี บอกพี่เอาบุญ
ขอเป็นคู่ควง แม่ คุณ ว่าไงว่าไง
กินอะไรเล่าเธอถึงได้งามแสนงาม
งามล้ำเกินคน
กินอะไรหน้ามลถึงได้งามแสนงาม
งามเลิศ วิไล
ยามเมื่อเธอเมียงมองแล้วพี่ก็มองจ้องตา
พี่ผวาใจลอย
ใจพี่ลอยลางเลือนเหมือนดังคนละเมอ
เพ้อลืมหาย ใจ
บอกนิด เถอะน่า คน ดี บอกพี่ สักคำ
งามขำ ที่บ้าน ของ เจ้า กินข้าวกับอะไร
ถึงได้น่ารัก สวย นัก สวยดั่งนางฟ้า
อยาก จะฝากรัก หนัก หนา รักเจ้าได้ไหม
ปากคอคางคิ้ว จิ้ม ลิ้ม พริ้มดั่งนางฟ้า
ยามเธอ ชม้าย ชาย ตา นึกประหม่า ในใจ

 กินอะไรเล่าเธอถึงได้งามแสนงาม
งามล้ำเกินคน
กินอะไรหน้ามลถึงได้งามแสนงาม
งามเลิศ วิไล
ยามเมื่อเธอเมียงมองแล้วพี่ก็มองจ้องตา
พี่ผวาใจลอย
ใจพี่ลอยลางเลือนเหมือนดังคนละเมอ
เพ้อลืมหาย ใจ

ช น้องเอยสองเรารักใคร่
เพลินชมพฤกษ์ไพร หัวใจสำราญ
ญ หนทางน้ำตกไหลผ่าน
ดุจดังวิมาน สายธาร เห็นอยู่
ช วิหคนกครวญร้องร่ำ
เปรียบคำรักนำ พี่พร่ำให้รู้
ญ เสียงกาหรือไก่ เหมือนใครมากู่
ช นกเขาขันคู มิสร่าง

ญ เอ๊ะชะนีหรือไรคะนั่น
มันห้อยหัวมันหางพันคบยาง
ช ไหนชะนี อ๋อลิง เอ๊ยค่าง
มันห้อยหัวพลาง ร้องครางว้าวุ่น
ญ พิกลแท้จริงน้องว่า
น่าเวทนา หน้าตาอย่างคุณ
ช แหมเอาไปเปรียบเทียบเทียมตัวตุ่น
พี่น่ะเหมือนแพทบูน น่ะขวัญใจ

ญ เสียงฮูมเหมือนดังฟ้าผ่า
ช นั่นแน่ะช้างมาแล้วว่าฉันท์ใด
ญ ไหนกัน อุ๊ยมันสูงใหญ่
ช หลบมาให้ไกลจ้ะขวัญใจของพี่
ญ เห็นตัวสามวาหรือไม่
ตัวมันล้ายลาย ต้องตายคราวนี้
ช น้องเอ๋ยจงเชื่อ ช้างเสือน่ะเพื่อนพี่
ไม่ต้องวอรี่ หรอกแก้วตา

ญ แล้วคืนนี้นอนไหนได้
ช แอบอิงพฤกษ์ไพร ขวัญใจนิทรา
ญ หวังลวน หวังลาม หรืออย่า
ช พี่ให้สัญญาละขวัญตาเนื้ออ่อน
ญ ขอเดิน มินอนแล้วนี่
ช ในป่า มิมีภูตผีหลอกหลอน
ญ ผีไพรในป่า มิเคยอาวรณ์
น้องกลัวผีคุณหลอนหลอก

ช แหมความหนาวเย็นของป่า
กระเถิบชิดมา น้องอย่าหนีออก
ญ น้องไม่หนาวใจนักหรอก
ไม่จักช้ำชอก หนาวนอกร้อนใน
ช เอ๊ะยุงหรือไรหรือนั่น ถูกกัดทุกวัน
เจ้าคันบ้างไหม
ญ ลิ้นยุงไม่คัน เพราะกันฝนได้
น้องกลัวขวัญใจมากกว่า

ช โอ๊ยคืนนี้เย็นหนาวสั่น
ต้องเบียดชิดกัน ชิดกันเถอะขวัญตา
พี่คงต้องเป็นไข้ป่า สุดจะหายารักษามิได้
ญ น้องมีแล้วยาขนานหนึ่ง แก้ไขดื้อดึง
พึงจดจำไว้
หันมาซิพี่ นี่แหละแก้ไข้ นี่แน่ะลูกไม้ไข้ป่า...[start]../song/1/1765.MID[stop]