นับ    เหลือทิ้งไว้
เพียงแต่ความ-หลัง
กับ ชีวิต ที่อ้างว้าง เดียวดาย
เคว้ง-คว้าง และทุกข์-ทน
สับสน จนไร้ จุดหมาย
ไม่มี คน ไม่มี ใคร
เหลือทิ้งไว้ เพียงแต่ตัว-ฉัน
อยู่ กับความฝัน ที่ต้องพัง ท-ลาย
ฝันไว้ เสียสวย-งาม
แต่แล้ว มันก็ผ่าน-ไป
ผ่านไปเหมือนสาย-ลม ที่ไร้ร่อง-รอย
ไม่มี ใคร ไม่เหลือ ใคร
สิ่งที่คว้าไป มันกลับเลื่อน-ลอย
ได้แต่รอคอย คนที่จาก-ไป
นั่งมอง เงา มองอย่างเหงา-ใจ
ก็ไม่รู้-ว่า นานอีก เท่า-ไร
กว่าสิ่ง ที่เสีย-ไป จะกลับมา
ความทรงจำ มันช่าง ปวด-ร้าว
เมื่อมีความ-เหงา คอยทิ่มแทง หัวใจ
หลง-เหลือ แค่น้ำ-ตา
ที่เหมือน ไหล มาไม่ขาด-สาย
กับสิ่งที่ฝัง-ใจ ไม่อาจ-ลืม
 
 ไม่มี ใคร ไม่เหลือ ใคร
สิ่งที่คว้าไป มันกลับเลื่อน-ลอย
ได้แต่รอคอย คนที่จาก-ไป
นั่งมอง เงา มองอย่างเหงา-ใจ
ก็ไม่รู้-ว่า นานอีก เท่า-ไร
กว่าสิ่ง ที่เสีย-ไป จะกลับมา
อาจเป็นเช่นนี้-ไป ต-ลอด กาล...[start]../song/3/3332.MID[stop]