จากนามาไกล เหงาใจแม่จ๋า
มาอยู่เมืองหลวงลวงตา
คิดขึ้นมาแล้วพาใจเศร้า
แดดร่มลมตก
หมองในอกฟ้าครึ้มซึมเซา
คิดถึงกองฟางห้างเก่า
คิดแล้วเศร้าอยากกลับบ้านนา

ตอนมาเริงร่าดีใจ
ดูไปเหมือนไก่จะบิน
ไม่นานก็ซึ้งคิดถึงถิ่น
คิดถึงกระถินริมนา
คิดถึงบ้านนาที่เคยนอน
คิดถึงนาดอนที่เคยทำ
คิดถึงสงกรานต์เคยอาบน้ำ
ความหลังยังจำติดตา
คิดถึงคุณแม่จับใจ
ลูกอยากกราบไหว้อาวรณ์
ความจนเป็นผลให้จากจร
จากทั้งบิดรมารดา
มาเป็นลูกจ้างล้างจาน
อยู่สวนอาหารคลองเตย
การเงินก็แย่นะแม่เอ๋ย
ต้องลาคลองเตยออกมา
มาทอผ้าอยู่โรงงาน
อยู่ได้ไม่นานก็ปิด
มาทำก่อสร้างได้สี่อาทิตย์
ไม่ได้เงินสักนิดเลยหนา
ส้มตำก๋วยเตี๋ยวผักเหี่ยวแห้ง
ดูซิช่างแพงยิ่งนัก
แม้แต่ซี่โครงไก่ต้มฟัก
ก็ยังแพงเสียนักเสียหนา
เป็นเพราะผลพวงเศรษฐกิจ
คิดแล้วก็น่าอดสู
จึงส่งข่าวให้แม่รู้
มะรืนนี้หนูจะกลับนา
ขืนอยู่คงแย่ย่อยยับ
ชีวิตตกอับเดียวดาย
ผู้ชายกรุงเทพฯก็ใจร้าย
หนูจะอยู่อย่างไรแม่จ๋า
ตัดใจแน่นอนแน่วแน่
ขอไปอยู่กับแม่ที่บ้านนา...[start]../song/5/5027.MID[stop]