เวิ้งฟ้ากว้างกลางน้ำ
เรือลำน้อยล่อง ไป
ลอยล่องไปล่องไปถอยไป
ถอยห่าง ดิน
ดิน แผ่นดินถิ่นฐานตัวเอง
โดนละเลงสงครามเสียจน
สิ้นแผ่น ดิน
เวิ้งฟ้ากว้างทางฝันชีวันนั้นมืดมน
ทนทุกข์ทนทุกข์ทนสู้ทนสู้ต่อ ไป
ไกล ห่างไกลสุดสาย ตา
ลอยล่องในนาวา
ถึงคราไร้แผ่น ดิน
 
ดิน ถิ่นเดิมลุกร้อนดังไฟ
แผดเผา
ฟืน สุมเตาเจ้าคงเจ้าเคย
ยัดใส่ เตา
คราว ผู้คนบนพื้นดินเดิม
ปากหมอง
ไย ไม่มองไม่เคยเหลียวแล
เห็นแก่ ตัว
กิน มีเหลือเผื่อแผ่กัน วันนั้น
วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือ จิ้มเกลือ
เหลือเพียงเรือ ล่องมา
มาเข้ามาเข้ามาเรฟู จี
 
เวิ้งฟ้ากว้างกลางน้ำ
เรือลำน้อยล่อง มา
มาล่องมาเข้ามา
เข้ามาหาแผ่น ดิน
ดิน ถิ่นนี้ มีน้ำตา
มีเหลือวันเวลาถ้ามาเพื่อดับ ไฟ
แผดเผา
ฟืน สุมเตาเจ้าคงเจ้าเคย
ยัดใส่ เตา
คราว ผู้คนบนพื้นดินเดิม
ปากหมอง
ไย ไม่มองไม่เคยเหลียวแล
เห็นแก่ ตัว
กิน มีเหลือเผื่อแผ่กัน วันนั้น
วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือ จิ้มเกลือ
เหลือเพียงเรือ ล่องมา
มาเข้ามาเข้ามาเรฟู จี...[start]../song/4/4214.MID[stop]