โลกสดใส เมื่อวัยฝัน
เราสัมพันธ์ลึกซึ้งเกินเพื่อน
คนอื่นออเซอะบ่อยๆ
เธอเริ่มจะคล้อยใจเคลื่อน
แล้วเลื่อนหลุดลอยไปไกล
เมื่อเธอหอม ทำห่างเหิน
หญิงอื่นเมินจึงหันมาใหม่
ดูหมิ่นฉันเหมือนสวะ
ขยะและผงหยักไย่
แล้วใยจะเอาทำยา
เคยใช้เป็นที่เช็ดเท้า
แล้วจะเอาไปซับน้ำตา
เคยเห็นฉันเป็นดอกหญ้า
ไร้ราคาไม่มีศักดิ์ศรี
พอแล้วพอ พอแล้วพอที
ฉันไม่มีหัวจิตหัวใจ
เปรียบตอไม้ที่ตายแล้ว
ไร้วี่แววจะฟื้นคืนได้
เอากิ่งที่ไหนมาต่อ
เอาหน่อมาทาบมันใหม่
ไม่ยอมแตกใบอีกแล้ว
 
เปรียบตอไม้ที่ตายแล้ว
ไร้วี่แววจะฟื้นคืนได้
เอากิ่งที่ไหนมาต่อ
เอาหน่อมาทาบมันใหม่
ไม่ยอมแตกใบอีกแล้ว...[start]../song/6/6372.MID[stop]