ริมฝั่งแม่น้ำบางปะกง
ยามมืดค่ำลง
แสงจันทร์สาคส่องอำไพ
เหม่อมองคอยเจ้ากลับ
เห็นแต่เงาแมกไม้
จนเดือนคล้อยดวงลงใต้
จนหริ่งเรไรจับคู่เริงรำ
ใจเจ้าช่างเหมือนบางปะกง
มีขึ้นมีลงวกวนจนพี่ระกำ
อกชายใดเล่า
จะเหมือนอกเราชอกช้ำ
ยินเสียงระฆังรัวย่ำ
เหมือนเพลงแห่งความอาวรณ์
ศรีเมืองหลักเมือง
เลื่องลือชา
องค์ปฏิมาพุทธโสธร
สองมือเคยถือธูปเทียนอ้อนวอน
รักยังกลับมาหลอน
ซ้อนรักช่างน่าอดสู
เดือนร่วงจากฟ้าบางปะกง
แต่พี่ยังคงหลงคอย
คอยตั้งตาดู
อรุณจะรุ่ง
หมู่นกมุ่งบินเรียกชู้
ตัวเราซิมาพลัดคู่
ไร้คนชื่นชูใจ

เดือนร่วงจากฟ้าบางปะกง
แต่พี่ยังคงหลงคอย
คอยตั้งตาดู
อรุณจะรุ่ง
หมู่นกมุ่งบินเรียกชู้
ตัวเราซิมาพลัดคู่
ไร้คนชื่นชูใจ...[start]../song/0/0795.MID[stop]