ดอก กาสะลอง
 ล่องลอย ตามลมลงใต้
 บาน ไม่เท่าไหร่
 หลุดจาก กิ่งใบแล้ว หนา
 ส่งกลิ่นหอม ยังไม่กี่ เวลา
 โดนลม พัดพา
 ไกลต้น ร่วงหล่น นาไกล
 ดอกไม้ สีขาว
 คล้ายเรา เพิ่งสาว แรกรุ่น
 ความขาว หอมกรุ่น
 ละไม ละมุน สดใส
 เพิ่งอวด ความงาม
 ยัง ไม่ทัน เท่าใด
 ล่องลอย มาไกล
 คล้ายกา สะลอง ล่องลอย
 มาเบ่งบาน ในตู้โชว์ ใบใหญ่
 เป็นทาส ความใคร่
 ไม่เคย เต็มใจ สักน้อย
 กลีบดอก ชอกช้ำ
 ระกำ น้ำตาร่วงผ๋อย
 ห่วงคน อยู่หลัง ยังคอย
 จึงปล่อย ให้ชาย เชยชม
 ดอก กา สะลอง
 ดอกน้อย ล่องลอย คืนเหนือ
 สิ่งที่ คงเหลือ
 เพียง กลีบดอก โทรมๆ
 ไร้ซึ่ง เกสร
 ต้องมา หนาวร้อน นอนซม
 สุดท้าย แทบตาย นอนตรม
 สิ้นหอม กลีบช้ำ ยับเยิน
  
ดอก กา สะลอง
 ดอกน้อย ล่องลอย คืนเหนือ
 สิ่งที่ คงเหลือ
 เพียง กลีบดอก โทรมๆ
 ไร้ซึ่ง เกสร
 ต้องมา หนาวร้อน นอนซม
 สุดท้าย แทบตาย นอนตรม
 สิ้นหอม กลีบช้ำ ยับเยิน...[start]../song/6/6999.MID[stop]