ถึงฉัน จะอยู่
อย่างผู้ ปราชัย
แพ้ ชีวิต ระทม ตรมไหม้
แทบ ขาดใจ ฉัน จะไม่แคร์
โศก สุดโศก โลกเรา นี้ มันไม่แน่
วัน หนึ่งวัน ผัน เปลี่ยนแปร
แน่นอน กับ สิ่งใด
ถึงฉัน จะอยู่ อย่าง ทุกข์ระทม
ใช้ ชีวิต เหมือน คนโสมม
จะ รื่นรมย์ มิต้อง หวั่นไหว
มี ความจริง สัจจา ถือความ มั่นใจ
วัน ต่อวัน ผัน เปลี่ยนไป
ไม่ เปลี่ยนใจ ฉันให้ ปรวนแปร
อย่าหวัง ว่าฉัน จะก้ม กราบกราน
แม้ จะท-รมาน สองตา ฉันจะ ไม่แล
จะเป็น เดนคน
จน เท่าไร ฉันไม่ แยแส
ฝาก ชีวิต ไว้แต่
ความดี ที่ เป็นของตัว
ถึงฉัน จะสิ้น ความ รักโรยรา
แพ้ ก็แพ้ เพราะเกม ชะตา
ไม่ อาจพา ฉันหวั่น ใจกลัว
คง ความดี ที่มี ไว้ เป็นของตัว
จึง อยู่ไป มิได้ กลัว
คง สิ้นกลัว คลายหมอง สักวัน
 
 อย่าหวัง ว่าฉัน
จะก้ม กราบกราน
แม้ จะท-รมาน สองตา ฉันจะ ไม่แล
จะเป็น เดนคน
จน เท่าไร ฉันไม่ แยแส
ฝาก ชีวิต ไว้แต่
ความดี ที่ เป็นของตัว
ถึงฉัน จะสิ้น ความ รักโรยรา
แพ้ ก็แพ้ เพราะเกม ชะตา
ไม่ อาจพา ฉันหวั่น ใจกลัว
คง ความดี ที่มี ไว้ เป็นของตัว
จึง อยู่ไป มิได้ กลัว
คง สิ้นกลัว คลายหมอง สักวัน...[start]../song/7/7362.MID[stop]