พ่อ น้ำตาลก้นเปรี้ยว
แหมชิมหน่อยเดียว ก็ต้องรู้คุณค่า
ถ้าหากเป็นแหก็ต้องมีแผล
เพราะโดนฝูงปลา
เปรียบน้ำตาลที่เสียขึ้นรา
ไม่ปรารถนาเยื่อใย
พ่อ น้ำตาลก้นเปรี้ยว
ขืนชิมหน่อยเดียว
ก็ต้องช้ำหมองไหม้
เที่ยวพร่าความสาว
จนเกิดอื้อฉาวทุกตำบลไป
พ่อน้ำตาลก้นเปรี้ยวหลายใจ
ฉันนี้อาลัยน้ำตาลขึ้นรา
ถึงว่า เป็นหนึ่งก็ไม่พึงใจ
กลัวช้ำระกำหมองไหม้
เพราะเปลี่ยนคู่ใหม่เสน่หา
ถึงตักจะว่าง
อกอุ่นก็จางไม่อุ่นอุรา
พ่อตาลเอ๋ยอย่าคิดกลับมา
ไม่ปรารถนา ผูกพันธ์
พ่อ น้ำตาลก้นเปรี้ยว
หลงชิมหน่อยเดียว
ความงามก็สูญสะบั้น
ขืนเชื่อคำเขา
จะต้องนอนหนาวระทมจาบัลย์
ไม่อยากปองใฝ่ฝัน
ไม่ขอต้องการน้ำตาลก้นเปรี้ยว...[start]../song/6/6603.MID[stop]