อย่าได้ลืมเลือน
น้ำพริกน้ำแกงถ้วยเก่า
มันหล่อเลี้ยงเรา
เมื่อคราวตีนเท่าฝาหอย
ไปเจอะแชนด์วิช
น้ำพริกน้ำแกงเลยกร่อย
ได้ชิมเข้าหน่อย
ก็อยาลืมอาหารบ้านเรา
 
 อยู่มาจนวันนี้
พวกเราก็มี ทุกอย่าง
เก็บให้คนข้างหลัง
เอาไว้บ้าง เป็นไร
อยากจะร่ำจะร้อง
มันก็ต้อง เป็นไทย
สืบเนื่อง จำเอาไว้
เพื่อกัน มิให้ ลืมเลือน
 
 เกิดมาก่อนพวกเขา
ได้ย่ำรอยเท้าไทย ไทย
ฝากแผ่นดินเอาไว้
คงดูได้ไม่เซย เซย
ต่างชาติยังชื่นชม
แล้วไทยนิยมไหมเอ่ย
มัวปล่อยปละละเลย
ก็ใครเล่าเหวย ลืมตัว
 
 เราเป็นไทย
อย่าเผลอใจ ลืมชาติเผ่าพันธุ์
อย่าทำ อย่างนั้น
สักวันชาติคงอับเฉา
เราก็มี ของดี ที่เป็นของเรา
เรา ต้องเอาของเราให้เขาได้ดู
 
 ให้โลกรับรู้
ปลาทูน้ำพริกแกงป่า
สืบกันนานมา สมญาแห่งเมืองสยาม
มีแต่รอยยิ้ม พิมพ์ใจน้ำใจงดงาม
มีวัฒนธรรม ความเจริญของคนรุ่นเก่า
 
 เราเป็นไทย อย่าเผลอใจ
ลืมชาติเผ่าพันธุ์
อย่าทำ อย่างนั้น
สักวัน ชาติคงอับเฉา
เราก็มี ของดี ที่เป็นของเรา
เรา ต้องเอาของเราให้เขาได้ดู
ให้โลกรับรู้ ปลาทูน้ำพริกแกงป่า
สืบกันนานมา สมญาแห่งเมืองสยาม
มีแต่รอยยิ้ม พิมพ์ใจน้ำใจงดงาม
มีวัฒนธรรม ความเจริญของคนรุ่นเก่า
อย่าได้ลืมเลือน
น้ำพริก น้ำแกงถ้วยเก่า
มันหล่อเลี้ยงเรา
เมื่อคราวตีนเท่าฝาหอย
ไปเจอะแชนด์วิช
น้ำพริกน้ำแกงเลยกร่อย
ได้ชิมเข้าหน่อย
ก็อยาลืมอาหารบ้านเรา
ให้โลกรับรู้ ปลาทูน้ำพริกแกงป่า
สืบกันนานมา สมญาแห่งเมืองสยาม
มีแต่รอยยิ้ม พิมพ์ใจน้ำใจงดงาม
มีวัฒนธรรม ความเจริญของคนรุ่นเก่า
อย่าได้ลืมเลือน
น้ำพริกน้ำแกงถ้วยเก่า
มันหล่อเลี้ยงเรา
เมื่อคราวตีนเท่าฝาหอย
ไปเจอะแชนด์วิช
น้ำพริกน้ำแกงเลยกร่อย
ได้ชิมเข้าหน่อย
ก็อย่าลืมอาหารบ้านเรา
ให้โลกรับรู้ ปลาทูน้ำพริกแกงป่า
สืบกันนานมา สมญาแห่งเมืองสยาม
มีแต่รอยยิ้ม พิมพ์ใจน้ำใจงดงาม
มีวัฒนธรรม ความเจริญของคนรุ่นเก่า
อย่าได้ลืมเลือน
น้ำพริกน้ำแกงถ้วยเก่า
มันหล่อเลี้ยงเรา
เมื่อคราวตีนเท่าฝ่าหอย
ไปเจอะแชนด์วิช
น้ำพริกน้ำแกงเลยกร่อย
ได้ชิมเข้าหน่อย
ก็อย่าลืมอาหารบ้านเรา
ให้โลกรับรู้ ปลาทูน้ำพริกแกงป่า
สืบกันนานมา สมญาแห่งเมืองสยาม
มีแต่รอยยิ้ม พิมพ์ใจน้ำใจงดงาม
มีวัฒนธรรม ความเจริญของคนรุ่นเก่า
อย่าได้ลืมเลือน
น้ำพริกน้ำแกงถ้วยเก่า
มันหล่อเลี้ยงเรา
เมื่อคราวตีนเท่าฝาหอย
ไปเจอะแชนด์วิช
น้ำพริกน้ำแกงเลยกร่อย
ได้ชิมเข้าหน่อย
ก็อย่าลืมอาหารบ้านเรา...[start]../song/9/9108.MID[stop]