นั่งรถไฟ ไปไกลจากบ้านนา
ฉันจึงมุ่งหน้า
เข้ามาสู่เมืองหลวง
หันหน้าสู้แสงตะวัน
ใฝ่ฝันถึงความยิ่งใหญ่
ความหวังอยู่เต็มหัวใจ
มุ่งไปสู่ความใฝ่ฝัน
เท้าเหยียบชานชาลา
ข้างหน้าเขาไปไหนกัน
เขาคงไล่จับความฝัน
ทุกวันเขาวิ่งไปมา
ฉันเหงาเปล่าเปลี่ยวเหลือทน
เหมือนคนไม่รู้จักกัน
ความรักไม่มีแบ่งปัน
แย่งกันสับสนวุ่นวาย
โอฉันเหงาเหลือทน
ถึงแม้นมีผู้คนมากมาย
แต่ทำไมไม่มีใคร แบ่งใจให้กัน

ซอกซอนไปตามถนน
วิ่งวนหาความรักมา
ผู้คนในสมัยนี้หนา
เขาไม่รักกันหรือไร
ฉันเดินมองหาความรัก
แต่ถูกผลักให้ออกไปไกล
หมดหวังถึงสิ่งอื่นใด
เพราะหัวใจไร้ความปราณี...[start]../song/9/9301.MID[stop]