ตื่นนอนแต่เช้า
 ก็เอากระเป๋า สะพายบนบ่า
 ก็คง ต้องไปข้างหน้า
 ไปตามดอกไม้ ว่าหายไปไหน
 ก็อยู่ดีดี ก็ไปซะแล้ว
 ก็ไปกันใหญ่
 ต้องมี ลับลมคมใน
 ทำไมถึงไป ไม่ลาซักคำ

เปิดประตู
 ไปดูถนน เจอคนเป็นหมื่น
 ดอกไม้ ของใครคนอื่น
 ก็มาก็ไป ไม่รู้ไม่ชี้
 ยิ่งตกกลางคืน ยิ่งอ่อนยิ่งล้า
 ยิ่งริบยิ่งหรี่
 ก็คงต้องยอมซักที
 จะตามเท่าไร ก็คงไม่เจอ
 เจ้าช่อมาลี ดึกดื่นอย่างนี้
 เจ้านอนไม่หลับ
 อีกนาน ก็ยังไม่กลับ
 คงตาต่อตา กับใครต่อใคร
 เจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้ม
 ยิ่งบานกันใหญ่
 เจ้าคง ไม่รู้อะไร
 ว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืน

จะหลับจะนอน
 ก็เอาแต่คิด ถึงเธอไม่สร่าง
 เปิดไฟ ให้มันสว่าง
 สะลึมสะลือ สะโล้สะเล้
 ยิ่งดึกยิ่งงง ยิ่งรอยิ่งล้า
 ยิ่งโอละเห่
 ได้ยิน เสียงคนปนเป
 ไม่มีวี่แวว ว่าใครจะมา
 เจ้าช่อมาลี ดึกดื่นอย่างนี้
 เจ้านอนไม่หลับ
 อีกนาน ก็ยังไม่กลับ
 คงตาต่อตา กับใครต่อใคร
 เจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้ม
 ยิ่งบานกันใหญ่
 เจ้าคง ไม่รู้อะไร
 ว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืน
 เจ้าช่อมาลี ดึกดื่นป่านนี้
 เจ้ายังไม่กลับ
 จะนอน ก็นอนไม่หลับ
 คงตาต่อตา กับใครต่อใคร
 เจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้ม
 ยิ่งบานกันใหญ่
 เจ้าคง ไม่รู้อะไร
 ว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืน
เจ้าช่อมาลี ดึกดื่นป่านนี้
 เจ้ายังไม่กลับ
 จะนอน ก็นอนไม่หลับ
 คงตาต่อตา กับใครต่อใคร
 เจ้าช่อมาลี ยิ่งดึกยิ่งแย้ม
 ยิ่งบานกันใหญ่
 เจ้าคง ไม่รู้อะไร
 ว่าทำให้ใคร เขารอทั้งคืน...[start]../song/9/9645.MID[stop]