บุญ น้อมใจพี่ให้มาพบ
ได้ใกล้ชิดโพสพ สาวนครไชยศรี
พี่อ้างว้าง หลงทางพลัดที่
แต่เจ้ามี น้ำใจให้พี่อาศัย
เพียง ขันหนึ่งน้ำจากมือสาว
ต่อชีวิตให้ยาว
เพราะสาวกรองจากใจ
เนตรเจ้าคม ผมยาวเคลียไหล่
ผิวคล้ำ กล่ำไอ
แดดโลมไล้ กายสาว
ตางอน ยามช้อนชำเลืองชาย
วาบหวามมิวาย
ประกายดุจดังเพชรดาว
นครไชยศรีใช่จะมีล้วนแต่ลูกสาว
ข้าวสาร ก็ขาว
ส้มโอนั้นเล่าก็หวาน
ไม่ สำอางค์สวยอย่างนางฟ้า
แต่เจ้าสวยทีท่า
สวยวาจากล่าวขาน
อยากจุมพิต ผิวกาย ที่กร้าน
ไม่หลบลม บ่มพรรณ
ให้เฉิดฉันท์ ไฉไล
พี่ปองรัก ฝังใจ
เสมอไป นะสาวนครไชยศรี...[start]../song/0/0493.MID[stop]