โลกนี้หรือใช่มีเพียงทรามวัย
ถึงไม่รักใช่แคร์อันใด ไม่โศกใจเศร้าโศกา
ทั่วแคว้นแดนแผ่นดิน สิ้นพสุธา
ใช่จะไร้เท่าใบพุทรา หญิงหนึ่งพอหามาเคียงใจ
อย่าหมายคิดว่าชายจนปัญญา
หญิงหมื่นแสนทั่วแดนโลกา เฝ้าสบตายังถมไป
อดรักใช่ดับดิ้นไม่ถึงสิ้นใจ
อดเสน่หาใช่พาถึงตาย หญิงที่ปองหมายถมไปดีดี
ในโลกนี้หรือมีแต่เธอ งามเลิศเลอเหนือเธอก็มี
แล้วไยต้องสนใจไยดี
งอนเสียจนเหลือที่ หยิ่งออกอย่างนี้ขอไกล
ชาตินี้ถึงไม่มีใครไยดี
ถึงขัดสนอับจนนารี สิ้นสตรีที่เห็นใจ
จะขอครองโสดไปไม่ทุกข์สิ่งใด
ไม่ยอมขอเป็นทาสรักใคร
ขออยู่อย่างไร้ทุกข์ทรมาน
 
ชาตินี้ถึงไม่มีใครไยดี
ถึงขัดสนอับจนนารี สิ้นสตรีที่เห็นใจ
จะขอครองโสดไปไม่ทุกข์สิ่งใด
ไม่ยอมขอเป็นทาสรักใคร
ขออยู่อย่างไร้ทุกข์ทรมาน...[start]../song/0/0139.MID[stop]