นาง น้องนกแก้ว จ๋า
 เจ้ามาหนีหน้า
 บินไป อยู่ไหนเล่าเอย
 ลืม กรงเก่า
 ของเจ้า ที่เคยชื่นเชย
 ลืมแม้แต่ คนเลี้ยงเจ้าเลย
 โธ่เอ๋ย มาด่วนจากกัน
 งาม พร้อม เหนือคำกล่าวชม
 สุดพา นิยม
 ยั่วอารมณ์ แรงรักใฝ่ฝัน
 ใครหลงเจ้า
 แล้วเศร้าทรวงตรมโศกศัลย์
 ดังเหมือนเช่น คอนนั้น
 ทุกวัน ต้องช้ำ ระทม
 โธ่ เอ๋ย นางนกแก้ว
 ลืม พี่ แล้ว
 หรือแก้ว ทูลหัวชื่นชม
 หวังน้ำบ่อหน้า
 นึกหรือว่า จะได้สม
 พลาดไป เจ้าจะระทม
 ความรื่นรมย์ เจ้าจะสูญสิ้น
 วัน ไหน แม้เจ้าสิ้นคอน
 โปรดจงหวนจร
 กลับคอน ที่เคยอยู่กิน
 พี่ยังเฝ้า
 รักเจ้า ที่เคยถวิล
 ใจ เพ้ออยู่ อาจินต์
 มิสิ้น รักแก้ว เอย...[start]../song/0/0625.MID[stop]