แปลกใจอยู่เหมือนกัน ที่ยังคงหายใจ 
และยังคงได้ยินเสียงรอบกาย
แปลกดีอยู่เหมือนกัน ที่ยังคงไม่ตาย 
และยังรู้สึกร้อนเย็นอยู่เลย

* ทั้งที่ใจ 
มันแหลกเหลวไป
แปลกแต่จริงมันควรตาย เมื่อในใจพังทลาย 
ถูกเธอฉีกเป็นชิ้นยังไม่ตาย
แปลกแต่จริงคนควรตาย 
เมื่อไม่เหลือแล้วหัวใจ
แต่ทำไมฉันยังคง(ลืมตา มองหาเธอ/ร่ำร้อง 
เรียกหาเธอ)

ต้องอยู่อย่างนี้ไป ได้แต่เพียงหายใจ 
อยู่แค่เพียงให้พ้นมันไปอีกวันหนึ่ง
ที่เคยเป็นหัวใจ กลับกลายเป็นหลุมดำ 
แต่ทำไมเจ็บนั้นยังอยู่เลย

(ซ้ำ *)