เสียงฟ้าร้องคำราม สายลมก็พัดกระหน่ำ ในพายุมืดดำที่น่าเกรงกลัวและอันตราย 

ดอกไม้เล็กๆดอกหนึ่ง ที่คนคงมองข้ามไป 
ยังคงยืนท้าทายกับสายลมแรงไม่ย่อท้อ

* ฉันมองเธอเห็นแววตา 
เจ้าดอกหญ้าไม่หวั่นไหวแม้ใครต่อใคร จะรังแกให้ช้ำให้เจ็บใจ 

** 
ฟังเถอะฟังอยากบอกคนดีจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันจะหนาวจะร้อนจะเจ็บพร้อมเธอ 

เธอจะมีอีกคนๆนึงจับมือและยืนข้างกาย 
ไม่ให้ดอกไม้ต้านลมอยู่ลำพัง

ฉันรู้ซึ้งในใจ ถึงความดีงามของเธอ 
ฉันมองเห็นว่าเธออ่อนล้าเพียงใดในวันมืดหม่น 
จากนี้ฉันขอยืนยัน 
ขอปันเอาความทุกข์ทน ขอรับรู้ด้วยคนจะสายลมแรงแค่ไหน

(ซ้ำ * , 
**)

ไม่ว่าทางยาวไกลเท่าใด และต่อให้มืดเพียงใด 
จะไม่มีวันคืนที่เหงาใจเหลือเลย

(ซ้ำ 
**)

ไม่ให้ดอกไม้ต้านลมอยู่ลำพัง