ฉันขอโทษที่ไม่เจียมหัวใจ 
รั้งมันไว้ไม่ทันฝันว่าเธอจะมอง
ลืมไปว่าไม่ควรไม่สำคัญ 
มันไม่ควรเรียกร้องแค่ได้มองก็บุญ

* ฟ้าก็อยู่สูงเกินไป 
เหวก็ต่ำไม่คู่กัน
เหมือนเธอกับฉัน ที่ควรจะห่างกันไว้

** 
บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจ
ฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป 
จึงไม่มีสิทธิ์จะฝัน
บังอาจไปรักโดยไม่ดู 
ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกัน
ฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน 
โทษฐานที่ไม่ระวังหัวใจ

หลงคิดว่าจะเอาใจซื้อใจ 
เธอเจอใครไม่สนพร้อมสู้ทนเพื่อเธอ
ลืมไปว่าเรามันไม่เหมือนกัน 
ฉันไม่ควรพร่ำเพ้อหลงละเมออย่างนี้

(ซ้ำ *)

บังอาจไปรักคนอย่างเธอ 
ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจ
ฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป 
จึงไม่มีสิทธิ์จะฝัน
บังอาจไปรักโดยไม่ดู 
ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกัน
ฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน 
โทษฐานที่ไม่ระวัง
ก็ยอมให้ดูถูก ให้รังเกียจ ให้เธอเหยีดหยามได้ตามใจ 

ให้เธอเหม่อ ให้เธอเกลียด ให้เธอตอกย้ำให้จำเอาไว้ โว้ว...

(ซ้ำ 
**)

ฉันขอโทษที่มีแค่หัวใจ มันไม่พอใช่ไหม ฉันเข้าใจจึงไม่บังอาจรักเธอ