บทชีวิต คือบทละครที่สวรรค์กำหนด ได้บทที่เหี้ยมโหด 
เฝ้าโทษตัวเอง
ก่อนจากหากได้ลา 
ปัญหาฉันคงทุเลาเพียงได้สบตาทุกข์คงบรรเทา

* คำว่ารักคงยังไม่พอ 
(ก็คงยังไม่พอ) เธอคงไม่รับฟัง
รักคงยังไม่พอ (ก็คงยังไม่พอ) 
แต่อยากจะขอ
ได้พบได้พูดให้เธอเข้าใจ 
ให้รู้ในใจยังรักเธออยู่
แต่กลัวจะซ้ำเติมทุกข์ให้เธอเจ็บช้ำ 
เพราะรักคงยังไม่พอ

หมดความหมาย แต่บทแสดงยังหายใจอยู่ ถูกคนลบหลู่ 
บาดใจทุกวัน
ปิดฉากไปเสียดีกว่า แสดงเป็นคนไร้ค่า 
อาจมีสักวันเข้าใจมากกว่านี้

(ซ้ำ *)

ดั่งเรือใบล่องหาทิศทาง 
แบกภาระสุมจนเต็มลำ ติดตามไปคงไม่ถึงฝั่ง 
ดูใจดำแต่ฉันหวังดี 
ที่ต้องทิ้งเธอตามลำพัง ไม่อยากให้เธอต้องลำบากด้วยกัน
ความจริงใจสื่อสารลำบาก 
ฝากความหมายในเพลงบางคำ เผื่อสักวันเธออาจเข้าใจ
เผื่อสักวันเธอให้อภัย