ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกับฉันทำไมไม่เข้ากัน เหมือนน้ำมัน เจอะกับน้ำตา

พูดแล้วก็น่ารำคาญ ให้ผ่านกันไปเหอะชีวิต รักฉันแล้วมันผิด อยู่ต่อไปหัวใจจะวาย

ยังไงรองเท้ายังมี พอจะไปด้วยกัน เดิน เดิน เดิน เดินไปวันๆ เผื่อจะพอทำใจให้มันลืมเธอ

ก็อาจจะได้สบายใจ



ตั้งแต่เช้าแล้วนะเดินมาได้ก็จนเย็น คิดอะไรขึ้นมาได้ใหม่แล้วนะ

ไอ้การจะลืมใครสักคนช่างทำไม มันยากลำบากจัง



ก็กะจะขึ้นรถไฟฟ้าออกตะลุยราตรี ก็คงดีกว่าเดินแล้วเหนื่อยเกินไป

รถไฟฟ้าจอดอยู่เนี่ยแล้วยังไง จะได้มาผ่อนคลาย ทำให้ใจมันลืมเธอ



นั่งคนเดียวก็เหี่ยวใจคิดไปเรื่อยเปื่อย ตั้งแต่หมอชิต คิดจะไปหาหมอ

ให้หมอดูว่าอย่างไรจะได้ชิด จะได้เป็นมิตรจะได้ใกล้ชิดเธอ จะต้องทำอย่างไร



จากสะพานควายมาคิดไปพูดจากับควาย ให้มันเข้าใจว่าคนอย่างฉันมันควายทุย

โดนเธอมาหลอก ให้รักแล้วก็ไป



จอดที่ซอยอารีย์มีความหวังให้เธอมา ขอเธอจงเมตตา ช่วยปลอบใจกัน

ความอารีเธอไม่มีหรือไงกัน มาทิ้งกันได้ไง



มาจนกระทั่งได้เห็นอนุสาวรีย์ชัย สร้างกันมาได้ไงสูงสุดท้องฟ้า

รักของฉันอุตส่าห์ทนสร้างกันมา ไม่เห็นจะได้ความ



เหลียวดูไฟใจก็ดีขึ้นมาไม่นาน ผ่านประตูน้ำน้ำตามันก็ไหล

ก็น้ำตามันไม่มีประตูกั้นไว้ มันท่วมมันท้นขึ้นมาจากข้างใน หลั่งไหลกันออกมา



ผู้คนจอแจเขาพากันมาจากไหน สยามสแควร์ศูนย์รวมแหล่งแท้ความบันเทิง

เสียงเขาจอแจ แต่เราเซ็ง



ผ่านซอยนานามาถึงซอยทองหล่อ ร้านข้าวต้มที่เคยนั่งดื่มกินกัน

ฉันคิดถึงคำที่เราพร่ำรำพัน ต่อหน้าจานไข่เจียว



จนมาถึงพระโขนง ผู้คนเริ่มบางตา เพราะสถานีหน้าก็อ่อนนุชแล้ว

และน้องนุชอยู่ที่ไหนไม่มีแวว ไอ้ฉันก็อ่อนใจ ข้างในมันหดหู่



มาจนอ่อนนุชปลายทางก็เหนื่อยแล้วและง่วงนอน ฉันก็เลยต้องนอนเพราะไม่อยากเจอใคร

ธุระของฉันถึงจุดจบแล้วก็ดีใจ ฉันจะได้นอน นอนร้องเพลงไปคนเดียว