เดินมายืนอยู่ตรงหน้าประตู สิ่งที่รู้คือเธอก็คงจะอยู่ข้างใน 

ยืนมองดูอยู่นานแต่ฉันไม่กล้าเข้าไป เธอจะมองยังไง ฉันไม่รู้จริงๆ 



ฉันไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร หากเธอทำเป็นมองไม่เห็นและทำเฉยชา 

ในมือมีจดหมายที่เขียนมันด้วยน้ำตา วางอยู่ตรงประตู เธออ่านดูได้ไหม 



* หนึ่งคำจากคนทำตัวไม่ดี ที่มองกลับมายังคงเสียดาย ขอโทษที่เคยได้ทำให้เธอเสียใจ 

หนึ่งใจที่ดีเธอมีให้กัน แต่คนอย่างฉันก็ยังทิ้งไป ยกโทษให้ฉันได้ไหมที่แล้วมา ฉันเสียใจจริงๆ



คงไม่มีอะไรมากกว่านี้ แค่คนแพ้ไม่มีที่ไปก็เลยแวะมา

ฉันไม่กล้าจะเจอให้เธอซับน้ำตา แม้ว่าใจของฉัน มันแทบทนไม่ไหว 



(ซ้ำ *)



(ซ้ำ *)