หน้าบ้านเธอ ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม ฉันโทรไป กี่คืนไม่เคยรับสาย

มีมือถือเธอก็ไม่เปิด ปล่อยใจฉันคิดเลยเถิด อยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไร



หน้าบ้านเธอ ยืนมองอยู่จากตรงนี้ เห็นได้ดี ว่าเธอไม่ได้ไปไหน

มีรองเท้าของเธอวางอยู่ แต่อีกคู่ไม่รู้ของใคร ก็ยิ่งทำให้ฉันหวั่นในใจ



* ที่เขาลือกันไม่เบาหู ว่าเธอแอบปันใจ มันจริงไหม ก็ฉันก็อยากรู้



** กลางวันเธอเป็นของฉัน กลางคืนเธอเป็นของใคร

เธอบอกกันหน่อยได้ไหม ขอฉันเห็นเองกับตา

ยืนรอเธออยู่อย่างนี้ จนกว่าจะออกมาพูดคำร่ำลา

ยอมรับซะดีกว่า บอกไม่รักฉันแค่นั้นฉันจะได้ไป



เสียงพูดคุย แว่วมาจากในตรงนั้น ที่ห้องเธอ ยืนฟังได้ง่ายตรงนี้

ฟังน้ำเสียงช่างมีความสุข คำหัวเราะที่ดูชื่นบาน ต่างกับฉันที่มันเจ็บเกินใคร



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ **)



ยอมรับซะดีกว่า บอกไม่รักฉันแค่นั้นฉันจะได้ไป