มีกระเป๋าสองใบ ใส่ข้าวของหัวใจ พาใจที่เหนื่อยล้าไปให้ไกล จากคนเคยรักกัน



* ฉันจึงเดินทางข้ามผ่านอดีต ข้ามผ่านความทรงจำเก่าๆ 

ที่ฉันต้องเดินทางเนิ่นนาน เพื่อค้นหาปลายทางที่ไม่พบเธอ

แต่เหมือนว่าเดินผ่านยิ่งนานเท่าไร เส้นทางมันไกลออกไปทุกที 

ฉันต้องเดินทางอีกไกลแค่ไหน ถึงจะลืมเรื่องราวของเรา



** ไม่รู้แล้วว่าไกลไหม ต้องเดินทางอีกนานไหม ถึงจะลืมเรื่องราวของเธอ

แค่นี้ก็ยิ่งต้องเจอ ภาพเธอเป็นเหมือนดังเงา ติดตามเรื่อยไป ไม่รู้ว่านานไหมถึงจะลืมๆเธอซะที



หวังจะมีรักใหม่ หวังจะลืมรักของเธอ หวังไว้ว่าใจที่มันอ่อนล้าไปทั้งใจ จะกลับมาเหมือนเดิม



(ซ้ำ *, **)