อาม่าแกขายโจ๊กมานาน ตั้งแต่ผมยังไม่คลาน ตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ เป็นเด็กจำความไม่ได้

รู้อย่างเดียวไม่ว่าจะตื่นเวลาไหน จะเช้าสายบ่ายค่ำ หรือว่าจะหลังสองยาม กลับดึกก็ยังเจออาม่า

ร้านของแกไม่เคยคลาดสายตา แม้กระทั่งตีสามกว่าๆ แต่แกก็ยังมาขาย ไม่รู้แกนอนกันตอนไหน



โจ๊กของแกมีแต่โจ๊กหมู ใครไม่ลองไม่กินไม่รู้ว่าโจ๊กหมูอาม่า



* โจ๊กอาม่าโจ๊กหมูๆ โจ๊กอาม่าพิเศษยี่สิบห้าธรรมดายี่สิบ

โจ๊กอาม่าอร่อยล้ำกว่าที่คุณคิด โจ๊กอาม่าอยากกินโจ๊กอาม่า



กิน กินทุกวันไม่อยากจะเซด ชวน ก็บอกต่อกันว่ามันอร่อย

โจ๊ก อาม่าให้เยอะเพราะผมกินบ่อย ทน มันทนไม่ไหวเพราะผมอยากกิน



(ซ้ำ * , *)



แต่แล้ววันหนึ่ง ก็เกิดเรื่องไม่น่าเลย ผมตื่นแต่เช้าว่าจะไปหาทรามเชย มีหญิงเขารอผมอยู่

ก่อนไปต้องหาอะไรรองท้อง ตัวเลือกอันดับหนึ่งก็คือโจ๊กอาม่า ของอร่อยที่อยู่ข้างบ้าน

โจ๊กอาม่ากินแล้วทำให้นึกถึง ความอบอุ่นอันแสนงดงามที่โยโกฮาม่า แล้วมันเกี่ยวอะไรกันไหมเนี่ย



อืม กินเข้าไปกินเข้าไป อืม กินเข้าไปโจ๊กอาม่า

โอ๊ว กินใส่ไข่จ่ายยี่สิบห้า โอ๊ว อร่อยล้ำอร่อยจริงๆ

อืม กินเข้าไป กินเข้าไป อืม กินเข้าไปโจ๊กอาม่า

โอ๊ว กินจนหมดแล้วซิท่า ฮ้า มันมีอะไรอยู่ในโจ๊ก



** (แต่)โจ๊กอาม่ามีขาแมงสาบ ขาแมงสาบอยู่ในโจ๊กอาม่า

ใครได้กินเจอแบบนี้ก็แทบบ้า โจ๊กอาม่า โจ๊กแมงสาบ



(ซ้ำ * , **)



โจ๊กแมงสาบ... โจ๊กแมงสาบ... โจ๊กแมงสาบ...



ม่า เก็บตังค์