กลางค่ำคืนแสงจันทร์ อ้ายบ่าวบ้านใด๋กัน มายืนเดียวดาย  

เพียงมาชื่นชมดอกไม้ หรือมาพบมาคอยใคร ใต้เงาแสงจันทร์



กลางค่ำคืนแสงดาว กาสะลองพร่างพราว ขาวนวลเต็มลาน

มีใครจะพอสงสาร ให้ที่พักคนเดินทาง ได้พอพึ่งพา



* ขอฝากตัวฝากใจ (คงฝากไผมานัก เจอผู้ใดก็ฮักไปเรื่อยกา)

(ข้าบ่ฮับฝากใจไผ) รับเอาไว้เถิดหนา สัญญาว่าไม่มีวันขอคืน ทั้งตัวทั้งใจ

(เพียงถ้อยคำสัญญา จะเชื่อใจได้กา ว่าจริงเพียงใด)

ชั่วฟ้าดินสลาย สัญญารักที่ให้ไป ไม่เลือนร้างลา



(ซ้ำ *)



** ปากหวานๆจะไว้ใจได้กา อู้เพราะๆจะไว้ใจได้กา

ตาซึ้งๆจะไว้ใจได้กา เสียงนุ่มๆจะไว้ใจได้กา

ตัวสูงๆจะไว้ใจได้กา คำอ้อนๆจะไว้ใจได้กา

อยู่เมืองไกลจะไว้ใจได้กา บอกฮักข้าเจ้าจะไว้ใจได้กา



(ซ้ำ  **)