เมื่อยามที่ลมพัดมาให้รู้ว่าเป็นฤดูเหงา ลมเพียงแผ่วเบาก็ทำให้หนาวสั่น

แต่พอฤดูร้อนดวงอาทิตย์ที่สาดแสงตอนกลางวัน กลับทำให้ฉันแทบทนไม่ไหว

 

* แต่ตอนนี้มันแปลกๆ ไม่รู้เป็นอย่างไร ไม่หนาวไม่ร้อนเหมือนเมื่อตอนเธออยู่ใกล้

แม้ลมจะพัดแดดทอแสงแรงเท่าไหร่ ฉันก็ไม่เห็นเป็นอย่างเคย

 

** เพิ่งจะรู้ ว่าตอนนี้ฉันอยู่ในฤดูเหงา

ร้อนก็ไม่ร้อน หนาวก็ไม่หนาว ตั้งแต่คราวที่เธอจากไป

อยากจะรู้ ว่าฉันต้องอยู่อย่างเงียบเหงา นานซักเท่าไร

เธอคงไม่รู้ทรมานแค่ไหน เมื่อความเหงาเข้าปกคลุมถึงตรงกลางใจ

 

เธอเคยอยู่ตรงนี้ในหน้าหนาวทุกคราวที่ลมพัด ภาพเธอยังชัดเจนดูเหมือนวันเก่า โฮ...

เธอจะได้ยินไหมคำว่ารัก ฝากกับสายลมเบาๆ บอกเธอว่าเหงาเหงาจนจับใจ



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ **)



เธอคงไม่รู้ทรมานแค่ไหน เมื่อความเหงาเข้าปกคลุมถึงตรงกลางใจ