กลางสายหมอก เด็กคนหนึ่งวิ่งตามผีเสื้อ กับหมู่แมลงที่บินไป 
เธอก้าวผ่าน 
สู่ความงามท่ามกลางไม้ดอก ที่จุดอารมณ์ให้เลยไกล 

เป็นอีกวันที่แสนอบอุ่น 
จากไอดินแสงแดด 
ฟ้าที่งามสด เมฆที่ลอยอยู่ ดูช่างงามเหลือเกิน 


ลมพัดอ่อน บอกเวลาล่วงเลยคล้อยบ่าย แต่เด็กคนเดิมก็ยังซน 
ทางสายใหม่ 
ส่งเธอไปเส้นทางสายเปลี่ยว โดดเดี่ยวเดียวดายวกเวียนวน

* 
บนเส้นทางที่สวยจับจิต เปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า 
ฟ้าก็ดูหม่น เมฆก็ลอยจาก 
สิ่งงามๆลางเลือน 

ของใหม่ๆ สีสันแปลกๆ ชักพาให้เธอหลงเพลิน 

ทุกๆสิ่งเหมือนจะฉุด ให้หลงละเมอ ให้ตัวเธอเองก้าวเดินไปผิดทาง 


เธอร้องไห้ อยากให้ใครชักคนชี้นำ กลับสู่ที่เดิมที่เธอมา 

(ซ้ำ 
*)

ของใหม่ๆ สีสันแปลกๆ ชักพาให้เธอหลงเพลิน 
ทุกๆสิ่งเหมือนจะฉุด 
ให้หลงละเมอ ให้ตัวเธอก้าวเดินไปสู่ 
ภาพลวงๆ แสงสีหลอกๆ โน้มนำให้เธอหลงทาง 

พบว่าชีวิตโดดเดี่ยว หงอยเหงาเปล่าเปลี่ยว จนอยากกลับไปที่เดิมที่จากมา