จากหนึ่งถึงร้อย รอยทางของฝัน เธอเองและฉัน ต่างเดินได้ไม่ไกล 

หกเจ็ดแปดก้าว เราเดินไม่ไหว โซเซล้มไป เป็นศูนย์ที่จุดเดิม



* ทั้งทุกข์และท้อร้องไห้เดียวดายเหมือนกัน ไม่รู้จะเริ่มอีกทีตรงไหน 



** ถามเธอว่าจะลอง นับหนึ่งด้วยกันไหม ลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วเดินไปเคียงกัน 

ฉันเดินไปกับเธอ แล้วเธอไปกับฉัน อย่างนี้ก็ไม่หวั่น ก้าวกันไปให้ถึงหนึ่งร้อย



เธอเองก็ล้ม ฉันเองก็ล้ม ประโยชน์อะไรถ้าหากเราไม่ช่วยกัน 

ความจริงที่หวัง คงเป็นแค่ฝัน เราไปด้วยกัน จากศูนย์ก็ไม่กลัว



(ซ้ำ * , **)



นะนะ มาด้วยกันไหม นะนะ มาด้วยกันไหม 



(ซ้ำ ** , **)