ชายในฝัน เงาในน้ำ เหมือนเมฆลอยอยู่ในอากาศ

ดุจความรัก ที่ไม่เอื้อมอาจ แหวกสายธารไปใกล้ชิดกัน

เมฆบนฟ้าคอยตั้งเค้า เปลี่ยนรูปเงาไม่ยอมหยุดนิ่ง

ใจของคนไหวกว่าทุกสิ่ง เปรียบปอยเมฆผกผันเพียงชั่วยาม



ค่ำบางคืนไม่กล้าเมา แต่คืนนี้เราไม่เมาไม่ได้

เพราะความรักที่พลัดพรากไป ยากเกินใจจะตัดได้ลง

คงเป็นเพราะสวรรค์ไม่ส่ง นรกไม่สร้าง รักจึงจางล้างใจ

เหลือแต่ตัวบาดรักท่วมกาย หล่นจมลงในสายธารที่สิ้นหวัง



* กิ่งไผ่ไหวเอน พัดไปตามกระแสลม

ในราตรีที่ขื่นขม โต้สายลมเพียงลำพัง

น้ำค้างพร่างพรู คล้ายหยั่งรู้ความอ้างว้าง

ของราตรีที่เปราะบาง หยาดน้ำค้างต่างน้ำตา



** ดอกไผ่บานพยานแห่งรัก บานเพื่อลาจาก เจ้าจงปล่อยวาง

ความเข้มแข็งจะคอยเข้าข้าง ความอ่อนแอจะต้องแพ้พ่าย

ดอกไผ่งามเบิกบานในใจ ยังเฝ้าเก็บไว้เพื่อใครคนนั้น

นานเท่าใดคงไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน



(ซ้ำ * , **)



นานเท่าใดคงไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน