ไขว่คว้าหาทางหลุดพ้นในคืนมืดมนไร้จันทร์

ดูแววตาคู่นั้นหมดสิ้นกำลังก้าวไป

หิ่งห้อยเห็นแมงมุมสาวเจ้าเดินหลงทางไกล

ช่างดูโชคร้ายจึงเกิดความสงสาร



อาสาช่วยส่องนำทางให้แสงในความมืดมน

ใช้แสงวุ่นๆวนๆได้เห็นแมงมุมหนาวสั่น

ทุ่มเททั้งกายใจขอทำหน้าที่แทนจันทร์

ให้แมงมุมนั้นได้กลับบ้านปลอดภัย



* (กลายเป็นหัวใจวิ่งทอใยสัมพัน

ไม่รู้ว่าความรักนั้นเกิดตอนไหน)

ถึงจะไม่รู้ตัว แต่รู้ว่าฉันสุขใจ

ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง



ก็รู้ว่าเราต่างกันไม่ช้าก็คงห่างไกล

แต่เสียงหัวใจสั่งปีกบางๆให้บินเถอะนะบินไป

ถึงแม้แสงไฟจะจาง ไม่รู้จะดับลงตรงไหน

ก็พร้อมพาเจ้าไปเจ้าแมงมุม



แต่แล้วทุกอย่างก็ฟ้องเมื่อลอยล่องมาถึงรัง

ตัวและปีกบางๆถูกรั้งพัวพันสายใย

หิ่งห้อยเห็นแมงมุมร่าเริงก็หลงดีใจ

ไม่ได้เผื่อไว้ว่ามันคือลางร้าย



ก่อนความรู้สึกสุดท้ายจะลบเลือนไปนิรันดร์

ก่อนที่คมเขี้ยวจะฝัง ก่อนรักจะจางหายไป

ได้เรียนรู้ความจริงไม่มีชีวิตใดๆ

ไปกันได้ไกลเมื่อจุดหมายต่างกัน



(ซ้ำ *)



** ก็รู้ว่าเราต่างกันไม่ช้าก็คงห่างไกล

แต่เสียงหัวใจไม่เคยทวงถามสิ่งที่ได้ทุ่มเทไป

สุดท้ายแสงไฟซีดจางพลันแสงสว่างมืดดับไป

ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม 



(ซ้ำ **)