ตอนแรกคบพบเจอ เธอบอกฉันฝันดีทุกคืน 

เธอไม่เคยจะลืมบอกรักฉันเบาๆ ก่อนนอน 

แล้ววันดีคืนดี เธอกลับทำให้มีวันคืนหม่นหมอง 

กับรอยน้ำตา ที่เธอพูดมาจากบอกรักเป็นบอกลา 



* ฉันนับหนึ่งถึงเท่าไหร่ ให้ใจข่มตาให้หลับ 

แต่กลับหลับตาเมื่อไร ต้องฝืนใจให้ลืมเธอ 



** นอนหลับนะหรือ มันคือการพักผ่อน 

เปิดเพลงก่อนนอน ก็เจอแต่เพลงช้ำใจ 

จะอ่านหนังสือ ยังไงก็ไม่ขึ้นใจ 

สิ่งที่เธอกระทำมันจำขึ้นใจ 

จะหลับยังไร อย่างไร (ให้ฝันดี) 



ชั่วเวลาข้ามคืน ฉันจะลืมเธอได้หรือเปล่า 

ก็ใจยังคิดเรื่องราว ที่เธอเหมือนเสแสร้งแสดง 

ฝันที่เคยว่าหวาน เปลี่ยนไปเป็นนิทานฝันลมๆแล้ง 

มันเป็นบทเรียนราคาไม่แพง ที่เรียนรู้เพียงชั่วคืน 



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ ** , **)