ชีวิตหนึ่งวันของคนขี้เหงา เริ่มต้นได้น่าเศร้าๆอย่างเคย 

ก็เหมือนเมื่อวาน ไม่ดีขึ้นเลย ไม่รู้ทำไมไม่ชินสักที

 

* ไม่มีคนจับมือดูหนัง ไม่มีเพื่อนเวลาฟังเพลง

ไปที่ไหนได้แต่เคว้ง กอดตัวเองผ่านวันอย่างเลื่อนลอย 



** ก็คนตัวคนเดียว ก็มันไม่มีที่เกี่ยวหัวใจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูว่างเปล่า 

จะมีใครบ้างไหม ไม่รังเกียจอ้อมกอดเหงาๆ มาเป็นลมหายใจเบาๆ 

มาเป็นเงาข้างกายให้กัน ให้ฉันไม่ตัวคนเดียว



อีกสักกี่วันที่มันต้องทน แล้งๆลมๆลำพังอย่างนี้ 

คนนั้นอยู่ไหน เหม่อมองไม่มี ทุกที่และทุกนาทีอ้างว้าง 



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ **)