ดึกแล้ว... ไล่ตัวเองให้ไปนอน

หยุดยอกย้อนตัวเองสักที ฟุ้งซ่านทำไม

ดึกแล้ว... เดี๋ยวก็ชินก็ผ่านไป

แค่นอนเหงาเดียวดาย ไม่มีเธอเหมือนเดิม



* เปลี่ยนจากกลางวัน กลายเป็นอีกคนไปเลย

แค่ฟ้ามืดลงเท่านั้น

อวดเก่ง ทำเป็นเข้มแข็งอยู่ได้ไม่นาน

ก็ต้านทานไม่ไหว



** เก่งนักใช่ไหม กลางวันทำเป็นเก่งนัก...

แล้วทำไมไม่พัก แล้วทำไมไม่นอน

เก่งนักใช่ไหม แล้วทำไมต้องเหงา

แล้วทำไมต้องทุกข์ทน คิดกังวลมากมาย...

เก่งจริง ต้องไม่เป็นอะไร

แต่ทำไมแพ้กลางคืนอย่างนี้



ไม่รู้...ว่าทำไมต้องอ่อนแอ...

แค่ยอมรับในการเปลี่ยนแปลง แค่ไม่มีใคร

อยากฝืน...ไม่ให้ใจมืดตามไป...

แต่ไม่รู้ทำไม แพ้กลางคืนทุกที



(ซ้ำ * , **)



(ซ้ำ **)