มองดูผู้หญิงที่หยุดตรงกระจกเงา เป็นคนที่ฉันรู้จักดีกว่าใครๆ 

มาวันนี้ดูไม่เหมือนคนเดิม มาวันนี้ดูเปลี่ยนไป 
ในแววตาไม่มั่นใจตัวเอง

มองดูอีกทีนี่ตัวฉันเองใช่ไหม 
ทำไมอะไรจึงเปลี่ยนไปได้เพราะเขา
เอาชีวิตไปฝากไว้ทำไม แทบไม่เหลือแม้แต่เงา 
ลืมทวงคืนตอนที่เขามาเดินจากไป

* มองหาตัวเองที่หายไปนาน 
เมื่อทุกอย่างยังเหมือนอยู่ไปวันๆ 
มองหาตัวเองที่หาไม่เจอ 
ได้แต่เจอะแต่ความเงียบงัน
แล้วเมื่อไหร่จะยิ้มอย่างเดิม 
ให้ได้เจอะตัวเองอีกครั้ง

** หัวใจที่เคยอ่อนแอ 
แท้จริงมันเคยแกร่งเคยแข็งแรง
ซักวันคงมีเรี่ยวแรงเป็นอย่างคนเดิม

ลืมตาอีกทีวันพรุ่งนี้คงเปลี่ยนไป 
คงมีอะไรดีกว่าเดิมที่เป็นมา
ไม่ต้องเสียใจกับเรื่องเดิมๆ ความเป็นฉันต้องกลับมา 
เวลาคงช่วยรักษาให้ดีกว่านี้

(ซ้ำ * , 
**)

แล้วเมื่อไหร่จะยิ้มอย่างเดิม 
แล้วเมื่อไหร่จะลืมเสียที
ไม่ต้องกอดความทุกข์ต่อไป 
ไม่ต้องอยู่กับความผิดหวัง

(ซ้ำ **)