คงจะดีถ้ามีวิชา มีคาถา เสกใครให้หายไป

ใครบางคนไม่เคยเข้าใจ ว่าทรมานเท่าไหร่ กับการที่ต้องจดจำ



* เธอ เธอใช้วิชาอะไร ลืมฉันไป ง่ายดาย อยากทำได้อย่างเธอ

สุดท้าย ฉันไม่มีวิธี ไม่อาจจะหนี เรื่องราวที่เคยผ่านมา

อยากจะลืม กลับจำ กลับทำให้ย้อนมา

ยังมีเธออยู่ในสายตา อยากให้เธอได้รู้ว่า ฉันคงต้องยอมเธอ



** ยอมให้เธอก่อน ฉันคงต้องยอมเธอก่อน ฉันคงจะไม่วิงวอนให้เธอนั้นหายไป

ยอมให้เธอเป็นนางฟ้า ส่วนเทวดาหรือชาติใหม่ เป็นเทวดาเมื่อไหร่ จะเสกให้เธอเป็นคิงคอง



ความเป็นจริงต้องยอมรับมัน ที่คนอย่างฉัน มันไม่ใช่เทวดา

ยอมให้เธอได้เป็นนางฟ้า ที่มีคาถา เสกฉันให้หายไป



(ซ้ำ *)



(ซ้ำ * , **)



เธออาจจะมองว่าเพ้อเจ้อ แต่อยากให้เธอได้รู้ว่า พอถึงเวลาแล้วฉันจะเสกให้เธอนั้นพุงป่อง

เสกให้เธอเป็นฝาหม้อ เสกเป็นสามล้อแถวมาบุญครอง เสกหนังควายเข้าท้องให้เธอนั้นถึงตาย



ต้องยอมเธอที่เป็นนางฟ้า แต่เมื่อไหร่ที่ฉันเป็นเทวดา แล้วเธอจะเห็นดี