มีเทียบเชิญมาบอกให้ทุกสำนักไปร่วมงานชุมนุมชาวยุทธ์ 

ขอบคุณทุกท่านที่ต่างก็มา 

ก็เป็นที่ได้รู้ว่าจอมมารได้กลับมาแล้ว



บัดนี้มันเคลื่อนพลมารขาวดำ 

ยุทธจักรดูระส่ำทางรอดยังไม่มีแวว 

จอมยุทธ์ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน 

จอมโจรก็พึ่งไม่ได้วันๆ ทานแต่อมยิ้ม 



เรานั้นต้องหาผู้นำบู๊ลิ้ม 

ต้องจัดการประลองใครชนะได้เป็นผู้นำ 

คนแต่ละพรรคต่างก็อยากเป็นผู้นำ 

ทำทุกทางลงร่วมประลองลงไปกองร้องครวญคราง

จนมีเสียงลอยมา 



* เหมือนกิ่งไม้ที่มีเพียงก้านเดียวย่อมหักทิ้งง่ายดาย 

แม้กิ่งไม้หากมัดไว้รวมกันย่อมหักทิ้งไม่ได้ 

ศัตรูแท้จริงใช่อยู่ที่ไหน 

แฝงตัวอยู่ในหัวใจส่วนลึกของเราทั้งนั้น 

แก่งแย่งแล้วคอยจะแตกแยกกัน 

คล้ายเราปล่อยให้พวกมารเข้ามาเพ่นพ่านในใจ 



คนแต่ละพรรคอันที่จริงพวกเดียวกัน 

แล้วทำไมไม่ลองคลายทุกข์ให้ความรักในหัวใจ

ให้ส่งเสียงลอยไป 



(ซ้ำ *)



ยามมีสุขร่วมเสพ ยามมีทุกข์ร่วมต้าน 

จะชาวยุทธ์ หรือชาวบ้าน 

จะข้าน้อย หรือขุนนาง 

ศึกภายนอกมารุกราน 

เรายังจะมัวมาก่อศึกภายในเพื่ออะไร... 



(ซ้ำ *)