วันนึงที่เธอเดินมาหากัน พร้อมด้วยคำหมื่นพัน 
สงสารเธอจนจับใจ
เมื่อเธอไม่เคยเป็นคนที่มีความหมาย 
และเหมือนเป็นคนไม่เคยมีใครต้องการ

เต็มใจให้เธอเข้ามาทั้งใจ 
เพราะฉันก็ไม่มีใคร อ้างว้างเดียวดายเช่นกัน
ดูแลห่วงใยให้เธอทุกอย่างที่ต้องการ 
หวังให้เราผูกพันรักกันจนตาย

* แต่วันนี้เธอบอกฉัน เธอจะไปจากฉัน 
และขอให้เราจบกันตั้งแต่นี้ไป
สิ่งที่แล้วมาก่อนนั้น ลืมให้หมดสิ้นไป 
ทิ้งไว้เพียงคำขอบใจคำเดียวเท่านั้น

** พอมองกลับมาที่ตัวฉันเอง 
เพิ่งรู้ว่าคนอย่างฉัน มันไร้ค่าขนาดไหน 
เพราะแม้แต่คนไม่มีผู้ใดเขาต้องการ 
เขายังจากไปอย่างไม่ต้องการฉันเลย

(ซ้ำ * , 
**)

เพราะแม้แต่คนไม่มีผู้ใดเขาต้องการ 
เขายังจากไปอย่างไม่ต้องการฉันเลย